1.11.2012 Jedzenie na Kubie to kwestia mocno dyskusyjna. Wiele zależy od tego jakim budżetem dysponujemy i gdzie akurat trafimy. Poniżej subiektywny opis dla podróżujących z dala od hotelowych kurortów.

 

               Na Kubie mamy kilka możliwości by zaspokoić głód. Pierwszą z nich są restauracje (wyłączając te hotelowe). Większość z nich jest państwowa, największą siecią są lokale należące do firmy Habaguanex. Tutaj należy być przygotowanym na płacenie w CUC (peso wymienialne). Druga możliwość to Paladar, jest to restauracja prywatna, na której prowadzenie ktoś dostał pozwolenie państwowe. Wiąże się to z opłacaniem podatków, a co za tym idzie cudzoziemcy będą musieli płacić w dewizach. Istnieją również restauracje i knajpy, do których przychodzą Kubańczycy, gdzie można płacić w CUP (peso kubańskie). Na koniec pozostają jeszcze wszechobecne okienka, gdzie można spróbować kubańskiego fastfoodu – najtańszego jedzenia na Kubie.

              Mimo tego, że na wyspie mieszają się wpływy różnych kuchni – hiszpańskiej, amerykańskiej, meksykańskiej, kreolskiej, francuskiej to czasami trudno znaleźć coś dobrego do jedzenia. Mając dość duży budżet – ok. 15-20 CUC na pojedynczy obiad, można skorzystać z oferty, którejś z restauracji bądź paladaru. Można wtedy wybierać praktycznie dowolne danie z karty z owocami morza i rybami na czele. W większości miejsc ponadto można spotkać dania z kurczaka, jako dodatek najczęściej serwowany jest ryż (również uprawiany na miejscu). W miarę popularnym daniem jest ropa vieja – duszone mięso (najczęściej wołowe) porwane na kawałki.

             Niestety nie ma nigdy gwarancji, że to co zamówimy jest dostępne. Czasami na 25 dań z karty dostępne są 3. Wysoka cena nie gwarantuje również tego, że zjemy smacznie. Często potrawom brakuje przypraw i są dość tłuste. Problem może być z potrawami wegetariańskimi, bo np. zupa warzywna jest zrobiona na mięsie. Szczególnie niewielką elastycznością wykazują się pracownicy państwowych restauracji. Czasami wprowadzenie najmniejszej nawet modyfikacji w daniu jest absolutnie niemożliwe do wykonania. Na szczęście zdarzają się chlubne wyjątki.

             Na całej wyspie można zjeść tanio korzystając z oferty wszechobecnych okienek. Są to najczęściej małe rodzinne interesy, w których podaje się podstawowe dania fastfoodu kubańskiego. Sprzedaż odbywa się przez okienko w murze domu, zakratowane drzwi, lub z tarasu zależnie od dostępnych  środków. Kubańczycy przygotowują dania w domu od początku lub z półproduktów następnie podgrzewają je na różne sposoby w mikrofali albo np. w piecu zrobionego ze starej beczki po ropie. W okienku kupimy kawę (1-5 CUP), napoje, soki, hot-doga, hamburgera (10-20 CUP), kanapkę (szynka, ser) 10-15 CUP i dostępną wszędzie „peso” pizzę (5-25 CUP). Okienka otwarte są najczęściej w porze poranno-obiadowej, niektóre czynne są cały dzień. Trudno jest jednak oczekiwać sztywnych godzin. Jednego dnia przechodząc obok zobaczymy, że dane miejsce jest otwarte, następnego o tej samej porze może być zamknięte.

            Peso pizza to zjawisko godne opisania w odrębnym akapicie. Jest to jedno z najtańszych dań dostępnych na Kubie. Podstawowa wersja składa się z gumowatego placka posypanego seropodobnym produktem, całość jest dość tłusta i służy raczej do zapchania się niekoniecznie najedzenia. Odmiany lux mają jeszcze produkt szynkopodobny w składzie. To w zasadzie na tyle. Mimo tego, że pizza taka dostępna jest w dziesiątkach miejsc to spotyka się bardzo mało odmian. Czasami uda się trafić na cebulę, ananasa, pomidora, tuńczyka, kiełbasę. W sezonie dobrym pomysłem jest przyniesienie własnego pomidora i poproszenie o dołączenie go do dania (o ile obsługa nie powie, że to niemożliwe…).

            Warzywa i owoce dostępne są w sklepach, na straganach i wózkach prowadzonych ulicami przez sprzedawców. Nie ma ich jednak szczególnie dużo, wybór jest mocno ograniczony do sezonowych  produktów. Dlatego niestety możemy się zawieść licząc, że w tym owocowym raju, najemy się ich za wszystkie czasy. Najłatwiej dostać banany w różnych odmianach. Warto zapytać czy dany rodzaj nadaje się bardziej do jedzenia czy do gotowania/smażenia. Dalej ananasy, kokosy, guayawa, awokado, papaja (na Kubie – fruta bomba). Rozliczenia w CUP.

          W sklepach zależnie od rodzaju płaci się w CUP (sklepy dla Kubańczyków), oraz w CUC (sklepy dewizowe). Te pierwsze charakteryzują się pustymi pułkami i nadmiarem obsługi. Najbardziej dostępnymi produktami są jajka, ryż i cukier. W sklepach dewizowych wybór jest większy, tutaj można dostać większość potrzebnych produktów sprowadzanych z zagranicy, niestety ceny są bardziej europejskie.

          Zatrzymując się w domach kubańskich (casa particular) warto czasami rozważyć wykupienie posiłków (większość oferuje przynajmniej śniadania) u rodziny. Wszystko zależy jednak od ceny, tego co jest oferowane no i właścicieli (kwestia wyczucia czy są nastawieni ciepło i gościnnie, czy tylko na zarobek). Zwykle śniadania składają się z owoców, chleba, miodu, masła, sera, mleka (zrezygnowanie z mleka może pozwolić na obniżenie ceny, ponieważ jest ono drogie na Kubie).

         Będąc na Kubie warto również ustawić się z Kubańczykami w kolejce do Gurapera’y. Jest to miejsce, gdzie podawane jest Guarapo, czyli sok wyciskany z trzciny cukrowej. (płatny w CUP).