7.08.2012 Przed kradzieżą przede wszystkim należy chronić dokumenty, bo bez nich możemy nie wyjechać z kraju, który odwiedzamy. W niektórych państwach nie ma polskich przedstawicielstw dyplomatycznych ani konsularnych co dodatkowo utrudnia uzyskanie zamiennika.

 

            Nie zawsze musi odbywać się to na zasadzie napadu, często można utracić pieniądze w wyniku działań kieszonkowca np. w komunikacji miejskiej, lub gdy przyśniemy w trakcie męczącej podróży w pociągu. Dlatego należy trzymać dokumenty ukryte i nie pokazywać ich bez absolutnej konieczności. Podobnie z pieniędzmi, należy je podzielić i trzymać w kilku miejscach.

            Na co dzień w podróży używam portfela, którego nie będzie mi szkoda wyrzucić. Jest z materiału i kosztował kilkanaście złotych. Trzymam w nim tylko miejscową walutę, w małej ilości i niski nominałach. Kwotę wystarczającą do robienia zwykłych zakupów. W środku trzymam trochę papierów, jakieś stare plastikowe karty. Z daleka wygląda jak normalny portfel z kartami płatniczymi i pieniędzmi. Jeśli go zgubię lub ukradnie go kieszonkowiec nie będzie to duża strata. Resztę pieniędzy i dokumenty trzymam w innych miejscach. W razie napadu można taki portfel oddać lub lepiej odrzucić i spróbować ucieczki, może napastnik bardziej zainteresuje się nim niż mną.

            W sklepach podróżniczych można również dostać saszetki na pas, które nosi się pod spodniami. Można w nich ukryć pieniądze i dokumenty. Jeśli za bardzo się jej nie wypcha to z zewnątrz nie będzie jej widać.

            Firma 5.11 Tactical, produkuje sprzęt dla funkcjonariuszy i żołnierzy. Ma jednak kilka produktów, które mogą przydać się również podróżnikom w ukryciu swojej cennej własności. W swojej ofercie mają spodnie dżinsowe z ukrytymi kieszeniami w wewnętrznej części, z przodu i z tyłu, są one dość duże i powinny pomieścić najważniejsze rzeczy jak paszport, czy pieniądze. Ten sam producent proponuje również koszulę z długimi i krótkimi rękawami w cywilnym wzorze z dwiema dużymi kieszeniami po wewnętrznej stronie na klatce piersiowej. Tu również można schować banknoty  i dokumenty.

            Sprzęt fotograficzny staram się nosić w torbie naramiennej, dodatkowo przypiętej do paska. Niestety w większości krajów wiata odbiega ona od miejscowych wzorów, ale przynajmniej pozwala na schowanie aparatu, w momencie gdy akurat nie robię zdjęć. W razie potrzeby mogę go szybko wyjąć.

            Sam aparat staram się oszpecić jak najbardziej się da. Oklejam go czarną taśmą izolacyjną w miejscach, które można. Zaklejam oznaczenia i napisy. Na większy obiektyw naciągam kawałek materiału tak by wszystko było zakryte oprócz soczewek, najczęściej materiał pochodzi z obciętej skarpety. Z daleka zmienia to wygląd i fakturę obiektywu. Z bliska wywołuje rozbawienie i uśmiechy.

            Nie ma stuprocentowych patentów, które nas ochronią przed napadem, czy kradzieżą. Jeśli napastnicy będą uzbrojeni i zdeterminowani do przeszukania mnie to niestety znajdą skrytki. A sprzęt i tak trzeba będzie oddać, życie jest ważniejsze. Można jednak próbować zwiększać swoje szanse, poprzez pozowanie na mało zachęcający cel i nie rzucanie się w oczy. Jeśli napastnicy będą mieli do wyboru szmaciany portfel z drobniakami i stary zdarty złom, albo człowieka w markowych ciuchach, z wielkim świecącym nowością sprzętem, oraz gruby portfel to może zajmą się nim, zamiast mną (brutalne, ale niestety tak  to działa).

            Jest jeszcze jeden argument przemawiający za obniżeniem swojego profilu. W krajach gdzie sprzęt fotograficzny to luksus, nie warto nim szpanować. Łatwiej będzie nawiązać kontakt z ludźmi jeśli nie będziemy świecić im w oczy swoim „bogactwem”. To co dla mnie jest starym i używanym aparatem, dla nich jest równowartością rocznej płacy (czasami więcej).