25.10.2012 Podróżowanie na Kubie jest w miarę proste. W zależności od miejsca i odległości mamy do wyboru kilka różnych środków transportu. Trzeba jednak pamiętać o pewnych ograniczeniach czekających na turystów i systemie dwóch walut.

             Na Kubie transport podzielony jest na ten dla turystów, oraz ten dla Kubańczyków. Różnica pomiędzy nimi polega przede wszystkim na walucie, w której płaci się za przejazd i komforcie. Z reguły turyści nie mogą jeździć środkami transportu przeznaczonymi dla Kubańczyków, oprócz komunikacji miejskiej i taksówek.

        Długie trasy międzymiastowe obsługuje firma Viazul, dysponująca autokarami produkcji chińskiej. Specjalnie przygotowana dla turystów, ma swoje dworce w większych miastach na Kubie (oraz wiosce takiej jak Vinales). Najczęściej są one oddzielone od innych środków transportu. Bilet można kupić na dworcu i w niektórych państwowych biurach podróży. Opłata wnoszona jest w dewizach (CUC – Peso konwertybilne). Rozkład i ceny można sprawdzić na stronie internetowej Viazul – trzeba je jednak koniecznie potwierdzić na miejscu ponieważ mogą występować pewne różnice.

            W transporcie międzymiastowym funkcjonują również pociągi. Niestety tutaj podróż jest z reguły bardzo długa, rozkład niepewny (trzeba sprawdzać danego dnia, bo pociąg może odjeżdżać albo nie). Najbardziej komfortowy i chyba najszybszy jest Tren Francés, skład złożony jest z używanych francuskich wagonów. Kursuje pomiędzy Hawaną a Santiago de Kuba (ponad 60 CUC w pierwszej klasie w jedną stronę). Kolej na Kubie przeżywa niestety duże problemy ze względu na braki taborowe i trudności z paliwem. Niektóre linie uległy uszkodzeniu i są odłączone od ogólnokrajowej sieci jak np. w rejonie Trynidadu. Czy dana trasa obsługiwana jest przez wagony klimatyzowane trzeba dowiadywać się na stacji, tam również można pytać o najbardziej aktualny rozkład.

           Pomiędzy miastami jeżdżą również ciężarówki (camion), te przeznaczone są dla Kubańczyków i kierowca może odmówić zabrania turystów. Złapania może oznaczać dla niego kłopoty. Na trasach gdzie nie ma Viazul, łatwiej pojechać camionem. Jest to chyba najtańszy płatny sposób podróżowania, za bilet płaci się w CUP (moneda nacional – kubańskie peso narodowe).

               W każdym mieście znajdą się również taksówkarze, którzy chętnie zabiorą turystów zarówno w krótkie jak i długie trasy. Tutaj opłat należy spodziewać się w CUC, wysokość zależy od umiejętności negocjacyjnych i samochodu. Im nowocześniejszy wehikuł tym drożej. Należy korzystać tylko z państwowych zarejestrowanych i oznakowanych taksówek. Kierowcy często nie włączają taksometru, umawiają się jedynie na cenę jaką mamy zapłacić. Kwotę wstępną należy podzielić przez 2 i zaczynać negocjować. W większości miast jest tylu taksówkarzy (szczególnie Hawana), że po kilku minutach znajdzie się kierowca, który zabierze nas za odpowiednią dla nas sumę. Przewodniki podają, że taksówka na lotnisko w Hawanie kosztuje ok. 25 CUC. Można jednak pojechać taniej za 20 CUC (bezpieczna cena), najkrótsza trasa z pod Capitolio na lotnisko bez kręcenia po mieście to ok. 15 CUC. Trasa z dworca Viazul pod Capitolio powinna kosztować ok 4-5 CUC, choć kierowcy będą chcieli na początku jechać za 10-12 CUC. Należy również uważać na trasach międzymiastowych czasami zdarza się, że taksówkarz pobierze pieniądze przed wyjazdem, a po dojechaniu do celu zażąda drugiej opłaty.

               Pomiędzy miastami kursują również taksówki, które zabierają Kubańczyków i działają trochę jak autobus biorąc wielu pasażerów. Turyści mogą nie zostać przez nich przyjęci. Istnieje również sieć połączeń autokarowych, które zabierają Kubańczyków i pozwalają im przemieszczać się z miasta do miasta. Tutaj niestety cudzoziemcy również mogą mieć problem ze skorzystaniem z tych linii.

             W większych miastach znajdziemy sieć komunikacji miejskiej opartą o autobusy sprowadzone z Chin. Za bilet płacimy w CUP opłata jest zawsze stała i bardzo niska, lepiej mieć przygotowane najniższe nominały ponieważ w większości nie wydaje się reszty. Autobusy często są niestety bardzo zatłoczone. W niektórych miejscach można jeszcze spotkać Camello (wielbłąd), czyli ciągnik siodłowy z naczepą przerobioną tak by można było nią przewozić pasażerów.  Dodatkowo w większości miast znajdziemy również bicitaxi – czyli połączenie roweru z wózkiem, napędzanego siłą nóg kierowcy, oraz cocotaxi pojazd przypominający nieco skuter z dwoma miejscami z tyłu i budą z tworzywa, która wygląda jak pół kokosa. Oba środki transportu są tańsze od normalnej taksówki. Bicitaxi przeznaczona jest do pokonywania krótkich dystansów. Cocotaxi można przejechać kilka kilometrów trzeba się jednak liczyć z tym, że daszek nie zakrywa całości przedziału pasażera więc jest się narażonym na działanie pogody.